‘Ä°nsan adıyla yaÅŸar’ derler. KiÅŸinin adı onun hayat yolunu ve ruhsal özelliklerini belirlermiÅŸ.
Adı ‘Cennet’, ama Cane derler adına. Cane Nene, zamanında bir çok yetime, öksüze, tanıdığı tanımadığı çok insana kapısını açmış, kol kanaat germiÅŸ, çok karın doyurmuÅŸ. ‘Böyle ÅŸeyler söylenmez’ diye pek anlatmak istemiyor ama derler ki köye ne zaman bir yabancı, gezgin ya da kimsesiz biri gelse, herkes Cane Nene’nin kapısını gösterirmiÅŸ.
‘’Ä°çeri alırdım, karnını doyururdum, yatağını ederdim, derdini çekerdim. Sonra çeker giderlerdi.’’ diyor Cane Nene.
‘’Birgün birisi geldi çıplak. Ayakları yalın geziyor. Deli Hacı diyorlar. Daha o zaman çocuklarımız yoktu. Dışarıda çadırda yatıyorduk. Ona ufak bi yer verdik, çadırın içinde yatıyor. Biz de öteki bölümde yatıyoruz. Bir kafamı kaldırdım ki ‘cırrrrrrr cırrrrrrrrrr’ ses geliyor, yatakları yırtıyor. ‘’Mıstık Mıstık’’ diye kocama seslendim. Kocam uyandı, dedi. ‘’Korkma, yatağındadır.’’ Dedim ‘’Ben korkmuyorum ama yataklar gitti. Yırtıyor yatakları.’’
Hemen kalktık yanına gittik. Kocam dedi ‘’Hacı, sen ne yapıyorsun?’’. ‘’Dikiyorum, dikiyorum.’’ dedi. Delidir ya, ondan. Ne yorganın yüzü kalmış ne döÅŸek kalmış. Hepsini lime lime yırtmış. Sabah kalktı yemeÄŸini yedirdim, gene çekti gitti.’’
‘’Neden tanımadığın insanlar için bunu yapıyorsun?’’ diye soruyorum. ‘’Ya iÅŸte... ‘’ diyor utana sıkıla ‘’Benim annem de öyleydi kurban. Annem de çok yetime, öksüze evini açmış, çok yardım etmiÅŸtir.’’
‘’Tışt Na’’ der Cane Nene sık sık. Yani onun deyimiyle ‘’Bir ÅŸey olmaz. Kap düÅŸer kırılır bir ÅŸey olmaz. O böyle eder bir ÅŸey olmaz.. Her ÅŸey gelir geçer, bir ÅŸey olmaz..’’ Elini havaya kaldırıyor ve ‘’Tışt Na kurban’’ diyor ‘’Tışt Na.’’