top of page

''Zehra'yı Almanya'da yaÅŸayan kuzeni ile evlendirdiler. Zehra, evlendirildiÄŸi adamı sadece bir kez o da evlendiÄŸi gece gördü... O gecenin ertesi günü kocası bir daha dönmemek üzere Almanya’ya gitti. Zehra, her sene kocasının Almanya'dan Antakya'ya gelen ailesine hizmet etti, onu da bir gün Almanya'ya, yanlarına götüreceklerini umut ederek... BeÅŸ sene geçti aradan... 

Anneannemin yeÄŸeniydi Zehra. Bir gün anneannem fark etti Zehra'nın durumunu ve Almanya'da bulunan oÄŸullarına Zehra'nın kocasını araÅŸtırmalarını söyledi. Anneannem öÄŸrendi ki Zehra'nın kocası Almanya'da evlenmiÅŸ, ailesi var. Ama Zehra Antakya’da bekliyor, onu da yanlarına almalarını...

Zehra fakir ve eÄŸitimsiz bir ailenin kızıydı. Okuma yazması yoktu, Antakya'nın dışına hiç çıkmamıştı. Anneanem karar verdi Zehra'ya yardım edecek, onu Almanya'ya gönderecekti. Bu arada anneannemin de okuma yazması yoktu.

Kimse Zehra'ya eÅŸinden ötürü Alman vatandaşı olabileceÄŸini söylememiÅŸti. Yasal haklarından haberi yoktu Zehra'nın. Anneannem Almanya’daki oÄŸlundan tüm belgeleri ayarlamasını istedi, uçak biletini aldırdı. Her ÅŸey hazırdı.

Zehra'nın uçağı Adana'dan kalkacağı gün anneanemin de hastanede randevusu vardı ve dayımın da onunla gitmesi gerekiyordu, tek başına gidemezdi. (Åžeker hastasıydı anneannem). Dayıma dedi ki "Sen önce Zehra'yı Adana'ya havalanına götür, uçaÄŸa bindir. Hastanenin aciliyeti yok. O kızın hayatı kurtulsun.'' Dayım Zehra'yı havaalanına götürdüÄŸü için anneannemin o günkü hastane randevusu sonraya ertelendi. Zehra’nın gittiÄŸi günün ertesi sabahında anneannemi arayıp Zehra'nın saÄŸsalim Almanya'ya vardığını söylemiÅŸler. Anneanem telefonu kapattıktan sonra oracıkta, koltukta son nefesini vermiÅŸ.

Zehra hiçbir zaman unutmadı anneannemin onun için yaptıklarını... Almanya'da okuma yazmayı öÄŸrendi, Alman vatandaşı oldu, eÅŸinden boÅŸandı, bir adama aşık oldu ve evlendi. Emekli ve iki çocuÄŸu var ÅŸuan...

Anneanemin adı 'Hayriye' idi. Adının anlamı "hayırlı, iyilikle dolu" demek. İnsan adıyla yaÅŸarmış. Adı gibi yaÅŸadı anneannem. Kendi hayatına ışıklar saçamadı belki ama bir mumun alevi oldu, o yanan mumla baÅŸka hayatlara ışık oldu.''

bottom of page