''Zehra'yı Almanya'da yaşayan kuzeni ile evlendirdiler. Zehra, evlendirildiği adamı sadece bir kez o da evlendiği gece gördü... O gecenin ertesi günü kocası bir daha dönmemek üzere Almanya’ya gitti. Zehra, her sene kocasının Almanya'dan Antakya'ya gelen ailesine hizmet etti, onu da bir gün Almanya'ya, yanlarına götüreceklerini umut ederek... Beş sene geçti aradan... 

Anneannemin yeğeniydi Zehra. Bir gün anneannem fark etti Zehra'nın durumunu ve Almanya'da bulunan oğullarına Zehra'nın kocasını araştırmalarını söyledi. Anneannem öğrendi ki Zehra'nın kocası Almanya'da evlenmiş, ailesi var. Ama Zehra Antakya’da bekliyor, onu da yanlarına almalarını...

Zehra fakir ve eğitimsiz bir ailenin kızıydı. Okuma yazması yoktu, Antakya'nın dışına hiç çıkmamıştı. Anneanem karar verdi Zehra'ya yardım edecek, onu Almanya'ya gönderecekti. Bu arada anneannemin de okuma yazması yoktu.

Kimse Zehra'ya eşinden ötürü Alman vatandaşı olabileceğini söylememişti. Yasal haklarından haberi yoktu Zehra'nın. Anneannem Almanya’daki oğlundan tüm belgeleri ayarlamasını istedi, uçak biletini aldırdı. Her şey hazırdı.

Zehra'nın uçağı Adana'dan kalkacağı gün anneanemin de hastanede randevusu vardı ve dayımın da onunla gitmesi gerekiyordu, tek başına gidemezdi. (Şeker hastasıydı anneannem). Dayıma dedi ki "Sen önce Zehra'yı Adana'ya havalanına götür, uçağa bindir. Hastanenin aciliyeti yok. O kızın hayatı kurtulsun.'' Dayım Zehra'yı havaalanına götürdüğü için anneannemin o günkü hastane randevusu sonraya ertelendi. Zehra’nın gittiği günün ertesi sabahında anneannemi arayıp Zehra'nın sağsalim Almanya'ya vardığını söylemişler. Anneanem telefonu kapattıktan sonra oracıkta, koltukta son nefesini vermiş.

Zehra hiçbir zaman unutmadı anneannemin onun için yaptıklarını... Almanya'da okuma yazmayı öğrendi, Alman vatandaşı oldu, eşinden boşandı, bir adama aşık oldu ve evlendi. Emekli ve iki çocuğu var şuan...

Anneanemin adı 'Hayriye' idi. Adının anlamı "hayırlı, iyilikle dolu" demek. İnsan adıyla yaşarmış. Adı gibi yaşadı anneannem. Kendi hayatına ışıklar saçamadı belki ama bir mumun alevi oldu, o yanan mumla başka hayatlara ışık oldu.''