Gabriel 1988’de Kolombiya’da doÄŸmuÅŸ, 1989’da ise Norveçli bir aileye evlatlık olarak verilmiÅŸti. Norveç’in doÄŸusunda küçük, güzel bir kasabada büyüyen Gabriel sarışın çocuklar arasındaki tek esmer çocuktu.
‘’Anaokul fotoÄŸrafımızda mavi gözlü, sarışın öÄŸrencilerin ortasında öylece duran esmer bir çocuk olduÄŸunu görebilirsin. Çocukken bu farklılığımın farkında idim. Ama çok anlayışlı ve iyi bir ailem vardı. Beni karşılarına alıp ‘’Gabriel evet sen Norveçli deÄŸilsin. Ama bu seni daha az sevdiÄŸimiz anlamına gelmez. Evet, biraz farklısın ama herkes kadar önemlisin. Ve birgün köklerini bulmak istersen seni desteklemek için burada olacağız.’’ derlerdi.
Bir gün salonda otururken babama dedim ki ‘Baba 2009 yılındayız. Teknolojik çaÄŸdayız. Facebook diye bir ÅŸey var. Peki ya annemin Facebook’u varsa?’ Adını, yaÅŸadığı ÅŸehri ve doÄŸduÄŸu seneyi biliyordum. Ve çok çok eski, siyah beyaz bir fotoÄŸrafı vardı elimde. Ama fotoÄŸraftan annemin neye benzediÄŸini tam olarak anlayamıyordum.
Facebook’a girip annemin tam adını ve soyadını yazdık. İspanyolca bir isimdi. Hem İspanya’da , Güney Amerika kıtasında da çok yaygın bir isim. Binlerce profile çıktı karşıma. İlk önce, imkanı yok bulamam, diye düÅŸündüm. Ama yine de ÅŸansımı denemek istedim.
Bir süre sonra bir profil gördüm. Tam adı, ÅŸehir ve doÄŸum tarihi uyuyordu. ‘’Olabilir mi?’’ diye düÅŸündüm. O zaman İspanyolcam yoktu. Babam Kolombiya’da zaman geçirdiÄŸi için İspanyolca öÄŸrenmiÅŸti. Basit de olsa bir mesaj yazmama yardım etti:
‘’Merhaba adım Gabriel Castaño (Bu ismi bana annem vermiÅŸti.) 1988’da Bogota’da doÄŸdum. Annemin adı sizin adınızla bire bir aynı. DoÄŸduÄŸu tarih ve ÅŸehir de öyle... Åžuan 21 yaşındayım, Norveç’te yaşıyorum. Biyolojik annemi arıyorum. O siz olabilir misiniz? Sevgiler’’
Çok heyecanlıydım, bir kaç gün yanıt alamadık. Sonra birden profil yok oldu. Ne olduÄŸunu anlamadım. Ya yanlış kiÅŸiye yazmıştım ya da doÄŸru kiÅŸiye yazmıştım ve panik yaratmıştım. Üç yıl ses çıkmadı. Üç yıl sonra bir gece facebook hesabımı kontrol ederken bir arkadaÅŸlık teklifi geldiÄŸini gördüm. O an nasıl olduÄŸumu arkadaşıma sorabilirsin çünkü ben hatırlamıyorum. Tamamen ÅŸoktaydım. Annemle aynı adı taşıyordu gönderen kiÅŸi. Üç sene önce yazdığım profildi. KonuÅŸmaya baÅŸladık. Benim İspanyolcam yoktu, annemin İngilizcesi yoktu. ‘Google Çeviri’ ile anlaÅŸmaya çalışıyorduk ama zordu. Sonra, doÄŸum gününde annemi ziyarete gitmeye karar verdim.
Hani TV’deki ÅŸovlarda insanlar seneler sonra kavuÅŸur ya... Kolombiya’daki karşılaÅŸmamız tam olarak böyleydi. Annem ve ailesi karşıda, ben ve Norveçli ailem arkamda... Bir çemberin içerisinde kucaklaÅŸtık. Annem aÄŸlayarak anlamadığım ÅŸeyler söylüyordu.
Hikayesi ÅŸöyleydi:
Annem bana hamile kaldığını anladığında ve bunu babama söylediÄŸinde, babam bir çok Kolombiyalı erkeÄŸin yaptığını yapmış ve annemi terk etmiÅŸti. Annem çok genç yaÅŸta hamile ve yalnız başına kalmıştı. Büyükannesi çok yaÅŸlıydı ve onların görüÅŸüne göre evlilik dışı çocuk kabul edilemezdi. Dolayısıyla annemin bu durumu ailesine söyleyecek cesareti olmamıştı.
Bogota’ya gitmiÅŸ, iÅŸ bulmaya ve orada kalmaya karar vermiÅŸ. 1988’de hastanede erken doÄŸum yapmıştı. DoÄŸduÄŸumda bir takım saÄŸlık sorunlarım olmuÅŸ, ölmek üzereymiÅŸim hatta... Tedavi için beni almışlar ve annemin beni son görüÅŸü o an olmuÅŸ. Annem beni bulamamış, sonradan evine dönmüÅŸ ama kimseye bundan bahsetmemiÅŸ.
Annemin ailesinin bundan hiçbir zaman haberi olmamıştı. Ve benim onu bir gün bulacağımı da hiç düÅŸünmemiÅŸti. Üç sene önce benden mesaj aldığında inanamamış, ne yapacağını bilememiÅŸti. Annemin beni ailesine açıklamaya karar vermesi benimle görüÅŸmesi üç senesini almıştı. Ailesine açıkladığında bunu iyi karşılamışlardı ve annem benimle iletiÅŸime geçmiÅŸti.’’
Zaman içerisinde Gabriel İspanyolca öÄŸrenmiÅŸ. Arada Kolombiya’ya giderek annesi ve kardeÅŸi ile zaman geçiriyor. Åžimdi iki ailesi var. Biri Norveçte öteki Kolombiya’da...
​