top of page

‘’KomÅŸumuza misafirliÄŸe gelen bir adamın cinsel istismarına uÄŸradığımda beÅŸ yaşındaydım. Ama beni en çok yaralayan bu durum karşısında ailemin tacizciyi deÄŸil beni suçlaması oldu. Annemin ‘senin burada ne iÅŸin var’ diyerek beni dövdüÄŸünü hatırlıyorum.’’


O gün orada baÅŸlayan döngü daha sonra devam etmiÅŸ ve Khadija hayatı boyunca çıkan herhangi bir tartışmada ailesi ya da hayatındaki kiÅŸiler tarafından genellikle hatalı olmakla suçlanmıştı.


Khadija Moritanya’lı bir baba ve Fas’lı bir annenin çocuÄŸu olarak Fas’ın Tan-Tan ÅŸehrinde dünyaya geldi. Henüz 18 aylık bir bebekken sol gözüne giren cam parçası yüzünden görme yetisini yitirmiÅŸ ve buz mavisi renge bürünen gözü mavi yerküreyi andıran bir ÅŸekil almıştı. Ne var ki bu durum bir çok zorluÄŸu da beraberinde getirecekti.


‘’O olaydan sonra uzun süre erkeklerden nefret eder oldum. Hiç kimseyi istemedim. Ama bir süre sonra etrafta çocuklarıyla birlikte gezen aileleri, parkta oynayan çocukları gördüÄŸümde ben de anne olmak istediÄŸimi fark ettim. Mutlu bir yuvam olsun istedim ama mutsuz bir evliliÄŸin içerisine düÅŸtüm. Evliydim ama yalnızdım. Gözümden ötürü eÅŸim benden utanıyor, benimle dışarı çıkmıyordu. O dışarı çıkarken ben evde yalnız kalıyordum. Altı sene dayandım. Artık hiçbir ÅŸey hissetmez olmuÅŸtum. Koku alma duyumu bile yitirmiÅŸtim. BoÅŸandığımda hayatımı geri aldım. ÖzgürlüÄŸümü kazandım.’’


 ‘’Ama Fas’ta boÅŸanmış olan kadına iyi gözle bakılmıyor.  Bu yüzden baÅŸka ülkeye gitmeyi bile düÅŸündüm. Çünkü ben bununla aynı fikirde deÄŸilim. Kadın erkek eÅŸitliÄŸine inanıyorum. Mesela iÅŸten eve geç geldiÄŸimde, komÅŸular benim iÅŸten geliyor olduÄŸumu düÅŸünmüyorlar. Sanki ben kötü bir ÅŸeyler yapıyormuÅŸum da, oradan geliyormuÅŸum gibi düÅŸünüyorlar. Bunu anlayabiliyorum. Ya da bir erkekle tanışıp görüÅŸmeye baÅŸladığımda o kiÅŸi beni ‘boÅŸanmış kadın’ olarak görüyor ve beni dilediÄŸi gibi kullanabileceÄŸini düÅŸünüyor.’’


Khadija çalıştığı yerde temizlik, bahçe bakımı ve mutfak iÅŸleri gibi bir çok iÅŸi yapıyor. Günlük kazancı oldukça az. Onu hamamda yalnız yıkanan yaÅŸlı bir kadına yardım ederken, saçını kestirecek parası olmayan güvenlik görevlisine zorla para vermeye çalışırken ya da sokaktaki aç insanlara yiyecek alırken görünce sormadan edemiyorum. ‘’Bu nasıl mümkün? Onca ÅŸeye raÄŸmen nasıl bu kadar iyi kalabiliyorsun?’’


Aldığım yanıt oldukça basit ‘’Çünkü, insan olmak bunu gerektirir.’’

​

​

bottom of page